Stem lokaal! (of gewoon niet)

AbvaKaboFNV publiceerde vandaag een onderzoek naar de kwaliteit van de organisatie van de thuiszorg door 44 verantwoordelijke wethouders (van zes gemeenten waren niet alle gegevens voorhanden). De kwaliteit werd getoetst aan zaken die voor de zorgmedewerkers en voor de cliënten van belang zijn. U vindt het onderzoek onderaan deze blog. Het onderzoek onderstreept iets interessants over de relatie tussen landelijke partijen en plaatselijke resultaten: die is er niet. Maar eerst de uitslag.

Bij iedere gemeente werden naam en politieke partij van de verantwoordelijke wethouder vermeld. Het leek me aardig om daar een teamwedstrijd van te maken. Dit werd de uitslag (tussen haakjes het aantal wethouders; partijen die maar één wethouder leverden staan onderaan).

D66 21,5 (4)
Lokaal 20 (3)
SP 18,7 (3)
PvdA 16,5 (13)
VVD 16 (2)
CDA 14,9 (9)
GroenLinks 14 (7)
OPA 21 (1)
SGP 21 (1)
Christen Unie 13 (1)

Hier valt u vast wel vanalles aan op, de nummer 1 bijvoorbeeld, en de posities van CDA en GroenLinks zijn opmerkelijk te noemen.

Wat u niet aan dit lijstje kunt aflezen, maar wel uit het onderzoek kunt halen, is dat er bij de partijen met veel wethouders, namelijk PvdA, CDA en GroenLinks, enorme lokale verschillen zijn geconstateerd. De beste verantwoordelijke PvdA-wethouder scoort 23, de slechtste 8. Bij het CDA zijn de cijfers 24 respectievelijk 2 en bij GroenLinks 21 en 2. Ook de SP, met 3 wethouders, scoort wisselend, met 26 en 13. Van de landelijke partijen scoort alleen D66 enigszins consistent met 27/18, maar dat zijn maar 4 wethouders, en je kunt ook wel een betere krijgen dan 18 voor hetzelfde geld.

Kortom. Als u gaat stemmen, stem dan lokaal. Niet persé een lokale partij, maar overtuig u van de kwaliteiten van uw plaatselijke kandidaten voor de gemeenteraad. Sla in het geheel geen acht op de rozen die Diederik Samsom u wil slijten, of de gloedvolle inspirerende toespraak van Bram van Ojik, misschien proberen ze u wel een 2 aan te smeren. Sluit lokale partijen niet bij voorbaat uit; dit onderzoek geeft daar geen reden toe.

Het is verder wat mij betreft bijzonder merkwaardig dat u uw gemeenteraadsleden mag kiezen, en straks ook uw burgemeester, maar niet uw verantwoordelijke wethouder, die in feite de spil van het beleid is. De wethouder wordt voorgedragen als het accoord in kannen en kruiken is, hoeft niet op de kandidatenlijst gestaan te hebben en kan zomaar iemand van de andere kant van het land zijn waar u nog nooit van gehoord hebt. Sinds 2002 is dat zo, en het is wat mij betreft een regeling die niet voor de volle 100% een verbetering is.
Als u stemt, stemt u dus ook voor een groot gedeelte op het voorstellingsvermogen dat u heeft van de kwaliteit van uw kandidaat om de juiste wethouder te selecteren, en dan kan het ook nog gebeuren dat het landelijk bureau uw lievelingsfractie iemand in de maag splitst, zodat zij al vanaf dag 1 achter de feiten aanholt. Als u dat niks vindt zult u op een lokale partij moeten stemmen, mits voorradig en van voldoende niveau.

Zelf ga ik niet stemmen. Dat heb ik altijd wel gedaan. Ik heb mijn huiswerk gedaan, ik heb een jaar via live televisie de gemeenteraadsvergaderingen gevolgd, en mijn kandidaten zijn al weg of stoppen ermee. Verder heeft de Utrechtse gemeenteraad de gewoonte om, als zij al weigert om zich als stemvee te laten gebruiken, dit te doen als de rit al gelopen is, met als gevolg wethouders wien de stoom uit de oren komt, niet geheel onterecht, of het verzet wordt ingegeven door naderende verkiezingen, waar je dan als kiezer weer een beetje misselijk van wordt. En tot slot, ik stem uitsluitend voor de gemeenteraad, die een groot deel van de tijd achter de feiten aanholt, over de uiteindelijke bestuurders heb ik niets te zeggen, en dat bevalt me voor geen meter.

Wethouders en thuiszorg: het onderzoek van AbvaKabo

Ook wethouder moet keuze maken - door Juliën van Ostaaijen

Kees

Toen ik Kees voor het eerst zag dacht ik hemeltje. Het was op een bridgeclub. Ik was nieuw. Kees was broodmager en leed af en toe aan verminderde zelfzorg. Dan had hij een vlassig baardje en zelfs zonder dat baardje leek hij sprekend op Catweazle maar mét baardje helemaal, dus. Laten we het er maar op houden dat Kees opviel als je voor het eerst op de club kwam.

Kees zat in de bijstand. Kees had een probleem met alcohol. Kees had zijn studie niet afgemaakt. Kees was verliefd op een getrouwde vrouw, en de man van die vrouw was rijk. Dat was ongeveer de situatie toen ik Kees leerde kennen.
Ik was zelf ook niet helemaal lekker in die dagen en Kees wist dat. Ik zat eens aan de bar en jawel, paniekaanval. Zo uit de lucht. " 't Gaat niet goed geloof ik hè" zei Kees droog. "Nee", zei ik, want eenlettergrepige woorden gingen altijd nog prima. "Ik zie het. Biertje?" zei Kees. "Graag", en terwijl we zwijgend naast elkaar zaten met onze biertjes voor ons voelde ik de paniek wegebben.
Kees was dus aardig. Erg aardig zelfs, op een bescheiden manier. Ik raakte gesteld op Kees, op dezelfde bescheiden manier, en soms bridgden we samen, in de zomer, of op een kroegendrive. Voor de gezelligheid.

Zomin als Kees zich met mijn problemen bemoeide, zomin deed ik dat met de zijne. Ik raapte hem zwijgend van de straat als hij strontlazarus van de fiets donderde en zei niets van het gebroken brillenglas waar hij maanden mee doorliep.
Anderen waren daar wat sturender in. Als het gebrek aan verzorging groteske vormen aan begon te nemen was er altijd wel iemand die hem mee naar huis nam, hem in bad stopte, zijn haren knipte en zijn kleren waste. Daarna verscheen Kees onherkenbaar verzorgd op de bridgeclub, maar dat was altijd maar tijdelijk.

Er kwam een bijstands-veegactie. De ene na de andere werkloze bridger ging aan het werk, in een Melkertbaan, als conciërge bij een school, als manusje-van-alles bij een buurthuis. Zo niet Kees. Kees was onbemiddelbaar. Ik denk dat Kees in een apart bakje terecht was gekomen waarop stond: mee leren leven.

Ik moest aan Kees denken toen ik hoorde dat het er definief van gaat komen, de tegenprestatie. Ik kan u precies vertellen hoe het met Kees zou zijn afgelopen. Kees zou niet presentabel bevonden zijn, Kees zou een strafkorting van 3 maanden hebben gekregen, Kees zou van zijn studentenkamertje afgegooid zijn en Kees zou gestopt zijn met de bridgeclub die zijn sociale omgeving en zijn mantelzorger was. Maar Kees is dood, nog geen vijftig is Kees geworden, en dat is maar goed ook zei ik tegen man, "het is maar goed dat Kees dat niet meer mee hoeft te maken want dat was niks geworden", zo zei ik het.

Er zijn veel Kezen. Achtergebleven na de laatste veegactie en als droesem naar de bodems van de bakjes gezakt. Er zijn natuurlijk niet alleen Kezen. Er zijn vast wel weer mensen bijgekomen, Wimmen en Klazen en Samira's en Moestafa's enzo die wel kunnen werken, maar als die eenmaal zover zijn dan zijn er geen banen en dat is weer een ander chapiter. Hoe dan ook, ik betaal voor ze en ik wens dat ze met rust worden gelaten, vooral de Kezen, waar u niet jaloers op hoeft te zijn en die als Kees heel veel waarde voor hun medemens kunnen hebben, al is het niet mogelijk om dat in verdienvermogen uit te drukken.