Overleven in de rimboe

Ik moest zonodig een tuin. Daarom verhuisden we 11 jaar geleden van een flat in Utrecht naar een rijtjeshuis in de periferie.

Nu kan ik ik nooit gewoon maar wat doen. Ik verdiep mij. Hoezo, cursus. Voor minder dan een beroepsopleiding kom ik mijn bed niet uit. Zo ben ik inmiddels al gediplomeerd Typiste, Maatschappelijk Werkster, PR-medewerkster en Archivaris, ook spreek en schrijf ik inmiddels Italiaans op het Europese Referentieniveau B2 en dan heb ik nog wat onafgemaakte losse eindjes liggen, zoals propjes Rechten en diverse modulen Culturele Wetenschappen van de Open Universiteit, dus u begrijpt, een tuincursusje is voor mij onbespreekbaar. Ik tuinier uitsluitend Op Niveau.

Een jaar voor de verhuizing stortte ik mij op de beroepsopleiding voor hovenier; deze MBO-titel leek mij onmisbaar om een tuin aan te leggen. Maar er gebeurde iets raars. Ik slaagde met moeite voor het eerste jaar; bijna was ik gezakt voor het onderdeel spitten. Hoe was dat nu mogelijk. Nou, ik kan dus niet in een uur tijd een lap grond van 4x5 meter omspitten; dan weet u dat meteen. Dat komt omdat je dat met je handen moet doen. Maar goed, men schonk mij het spitten, dankzij een zeer vergevingsgezinde 5 slaagde ik net, dus ik werd Aankomend Hovenier.
Omdat we inmiddels het huis hadden gekocht stelde ik het tweede jaar uit. Verhuizen leek mij vermoeiend genoeg.

Het jaar daarop besloot ik om redenen van voortdurende drukte over te stappen naar een schriftelijke opleiding tuinontwerpen van een redelijk gerenommeerd instituut in Londen. We begonnen met een werkstuk Tuingeschiedenis. Ik reisde stad en land af, fotografeerde me suf bij onder andere Het Loo, de tuinen van Mien Ruijs en de privétuin van Piet Oudolf, expliceerde alles nauwgezet, in het Engels uiteraard, terug tot de Perzen; een 9,8 was mijn deel. Toen moest er getekend worden. Ik kan niet tekenen. Tekenen doe je met je handen. Dat is, zo bleek nog maar eens, een probleem voor deze raketgeleerde. Waarom wil je dan tuinontwerper worden zult u vragen, ja hoor eens, dat weet ik ook niet. Hoe dan ook, mijn eerste ZEER EENVOUDIGE tekening met een ZEER SUMMIERE indeling van de gebruiksfuncties in de tuin, zeg maar een vierkant met een paar rondjes erin, leverde een 5 op. Het werd van kwaad tot erger en ik besloot een tekencursus te gaan volgen op het dorp. Bovendien deed ik een acquarelleercursus. Want ik geef zomaar niet op he, doordrammen is my middle name en het is MBO zeg, komkom, dat stop ik in mijn holle kies. De resultaten waren dramatisch. Ik praat er liever niet meer over. De tuincursus heb ik nooit afgemaakt.

Maar er moest wel een tuin achter het huis komen. Het is nogal pijnlijk, dus ik houd het een beetje kort. De eerste tuin bezweek onder het onkruid en onuitgenodigde dieren. Luis en taxuskevers streden om de titel Vernietiger van het Jaar. In de schemering platgetrapte padden en zich achter de koelkast verschansende kikkers joegen mij de stuipen op het lijf. "Je koopt de flora, maar de fauna krijg je er gratis bij" verzuchtte ik mismoedig tegen de buurvrouw. "Misschien had ik beter een cursus dierentemmen kunnen volgen."
Na 8 jaar was de tuin onbegaanbaar. Onkruid groeide tot mijn knieën in de border, in het gazon en in de voegen tussen de stenen van het terras. Ik had de strijd verloren.

Er volgde Plan B. Ik organiseerde een budgettuinman. Hij brak met een legertje leerlingen (voormalige collega's, zeg maar) de hele tuin tot op de grond af, legde nieuwe bestrating met extreem weinig voegen en maakte borders plantklaar. Dat kon ik zelf nog wel. Weg met het gazon; een onderhoudsarme tuin zou het worden.

Ik ben twee zomers verder. De nieuwe heg is dood. De hortensia's zijn de verkeerde en verbloeien poepbruin. De blauwe regen bloeit helemaal niet. Het waterelement ging stuk. En het onkruid groeit tot, enfin. Het is duidelijk. Deze tuin spreekt Italiaans noch Engels, is ongevoelig voor mijn PR-offensieven en trekt zich niets aan van haar plaats in de tuingeschiedenis.

Ik wil een flat. En ik wil nog iets. Ik wil alleen nog maar doen waar ik goed in ben. Die tuin, daar zetten we een pachter in, dan kan die daar kippen, koeien en geiten houden, tis crisis tenslotte, en ik, ik ga een opleiding doen in Wageningen. Theoretische Veehouderij, want MBO is veel te moeilijk. Ik ken mijn grenzen nu, aan mij heb je niks.