Notulen familiebijeenkomst d.d. 25 december 2013

Het is Kerst. We zijn bij mijn broer. Mijn ouders logeren daar want mijn broer heeft alle mededogen-genen van de familie gekregen.

Mijn vader heeft een tablet gekocht van 50 euro. Hij haalt hem tevoorschijn en daarbij kijkt hij schutterig naar mijn man. Hij weet namelijk niet wat hij ermee moet doen en het is minder pijnlijk om dat aan een schoonkind toe te geven. De tablet heeft een jaar onaangeroerd in de kast gelegen maar hij doet het.

Mijn man geeft een korte rondleiding door de wondere wereld van Android. Hij kan niet zo goed uitleggen, ik kan dat veel beter, maar het is beter dat ik mij er niet mee bemoei dus ik doe alsof ik niks zie.
Man installeert de mail van mijn vader en vraagt om het wachtwoord. Mijn vader leest dit moeizaam voor uit een boekje en mijn broer zegt dat is het niet, het is Banaan2. Man kijkt mij vragend aan en ik zeg ik zou mijn broer maar nemen.

Het is even wennen, zo'n touchscreen. Op een nagel doet hij het niet, zegt mijn man geduldig. Vader gaat aan de gang. Na een kwartier geeft hij te kennen dat hij een hoofdletter wenst te typen. Mijn man staat helaas buiten te roken dus hij laat zich dit door mij uitleggen. Vijf minuten later roept hij woedend dat hij een nieuw wachtwoord moet aanvragen. Het blijkt dat hij heeft geoefend op zijn bankrekening en mijn broer rukt de tablet uit zijn handen. Ik opper het gebruik van de speciaal voor het bankieren ontwikkelde app maar mijn vader negeert dit. Man komt weer binnen en hij, mijn broer en ik raden mijn vader aan om het nog eens te proberen op een device dat hij wel beheerst, namelijk de PC van mijn schoonzuster, voordat hij allerlei acties gaat ondernemen maar mijn vader grijpt opnieuw naar de tablet en tikt driftig verder op de website van de ING. Daar gaat weer een ton, zucht ik. Ik opper nogmaals het gebruik van de app en word genegeerd.
Mijn vader krijgt weer het verzoek om een nieuw wachtwoord aan te vragen en deelt dit ongevraagd aan ons mee. Dat lijkt wel een phishing-site knettert mijn broer en wij controleren samen de url via mijn Androidtelefoon. Die is goed. Ik zeg app maar er wordt niet op gereageerd. Mijn moeder roept om dat mijn vader zich er niet mee moet bemoeien en dat hij wat hij wél moet doen níét doet, want dat is het bandje dat ze voor vandaag heeft uitgekozen.

Mijn vader staart fronsend naar het scherm en overweegt om de handdoek in de ring te gooien. Na een paar minuten broeierig zwijgen roept hij gefrustreerd dat het wel drie weken duurt voor je een nieuw wachtwoord krijgt en nu krijgt hij van mij het verzoek om het woord ING niet meer in de mond te nemen, wat door mijn man wordt ondersteund.
Tenslotte is vader bereid. Hij wil op de PC. Te laat, zegt mijn broer kwaad, maar hij kan niet op tegen zijn eigen mededogen-genen en verheft zich zuchtend. Ze gaan naar boven. Tien minuten later komt mijn vader triomfantelijk naar beneden, kijkt mij beschuldigend aan en zegt dat er niets aan de hand is. Hij kon gewoon inloggen!

Ik grijp de tablet van de tafel voor mijn vader erbij kan en deel mee dat ik nu de ING-app ga installeren. Mijn vader neemt wraak door mij luidkeels aanwijzingen te geven over het opstarten van het apparaat. Man en ik bestuderen eensgezind het plafond. Ik installeer de app en geef de tablet terug aan mijn vader. Die kijkt warempel opgetogen en begint vlijtig te typen. Je moet wel een code bedenken zegt mijn broer, en zometeen willen ze alles van je weten. Mijn vader blijkt ondanks zijn boekje toch weer net niet voldoende gegevens bij zich te hebben en constateert spijtig dat het zal moeten wachten tot hij weer thuis is.

Daarna kijken we gezellig samen naar Trading places, nee, toch maar De Bende Van Oss. Mijn moeder heeft voor de gelegenheid haar bandje verwisseld en vraagt elk kwartier wat er nog meer op tv is.
Drieëntachtig en vierentachtig zijn ze nu. Eigenlijk is het gewoon een topdag, deze 25e december 2013.