Een echte wildernis beleving

Ik zou niet weten wat ik op Texel moest doen. Echt niet. Gelukkig maar dat Staatsbosbeheer er is. Omdat ik niet weet wat ik op Texel moet doen heeft Staatsbosbeheer elke vierkante centimeter een bestemming gegeven. Zomaar een bospad? Dat kan niet. Ik zou de kluts kwijtraken en een zoutpilaar worden. Of nog erger, misschien zou ik wel iets verzinnen! Misschien zou ik wel zomaar gaan huppelen of hinkelen! Nee, dat zou echt niet kunnen, dus een pad is een ATB-pad, een fietspad, een wandelpad of een ruiterpad opdat ik weet wat er van mij verwacht wordt. Zo'n pad is strijk en zet onderdeel van een route, met een naam uiteraard. Een los naamloos pad is ondenkbaar. Er is ook een natuurpad (u mocht eens vergeten dat u in de natuur was) en een kindernatuurpad, want een kind zomaar een grotemensennatuurpad op sturen, dat kan natuurlijk niet. Al die paden en routes zijn aangegeven met paaltjes. Je struikelt over de paaltjes. Overal.

Een open plek in het bos? Een ongebruikt weiland? Recreatieterrein. Ik weet niet waarom maar mij vergaat bij het bordje Recreatieterrein onmiddellijk iedere lust tot recreëren. Wij doken vroeger gewoon het bos in, zochten een bunker uit om tegenaan te leunen en recreëerden de hele dag tegen de klippen op, maar dat was dan ook wel een ongehoord staaltje eigen initiatief. Tevens gingen wij bij het recreëren zomaar op de grond zitten en er belandde altijd wel iemand in een nest rode bosmieren. Dat komt nu niet meer voor, dankzij de picknickbankjes welke u op ieder Recreatieterrein aantreft. Voor een confrontatie met de rode bosmier mag u nu met de boswachter op excursie.

De duinen op Texel zijn beslist niet zomaar in los verband en door toeval tegen elkaar aangewaaid. Daar zit een gedachte achter. U bent in het Nationaal Park de Duinen van Texel. Spontaan bramen plukken? Ha! Geen sprake van. Langs de paadjes graag. U bent wel in een park hè. Voor de wildplukker is het Bramen Pluk Terrein aangewezen: in optocht naar De Muy of de Bollekamer waar u geheel spontaan zomaar van het paadje af mag Om Bramen Te Plukken (nee, niet voor andere zaken).
De helft van de paden in de duinen is sowieso zes maanden per jaar Verboden Toegang, namelijk als er iets te zien is. Het betreft hier het broedseizoen. Excursies zijn wel mogelijk. De boswachter draagt dan een bord met zich mee waarop staat 'Excursie! Niet schrikken!' en dan kan het geen kwaad. Overigens, aangezien mussen zich bij voorkeur bij terrassen ophouden worden deze binnenkort ook zes maanden per jaar gesloten, evenals de veerboot, waar immer een kudde meeuwen achter hangt. U kunt zich aanmelden als vrijwilliger, er worden nog mensen gezocht om appeltaart te verkruimelen en voor het frietengooien vanaf de boot.

Gisteren las ik iets waardoor ik iedere hoop op verbetering heb opgegeven. Waar heel Texel voor mij vroeger een belevenis en een wildernis was is ook deze functie inmiddels ingedeeld en toegewezen aan een op de TomTom intoetsbare locatie. De Slag achter de Geul is opengezaagd door onze ijverige boswachters opdat u hier een echte Wildernis Beleving mag ondergaan. U mag hier zomaar over omgevallen (omgezaagde?) bomen klimmen! Ik zou maar laarzen aantrekken, want dit is zonder twijfel het enige pad op Texel waar u niet met naaldhakken terecht kunt. O, het staat erbij, zie ik.

Ik denk dat ik nodig een stukje ruiterpad moet befietsen. Overdwars. Ik ga nu meteen. En daarna ga ik in een nest rode bosmieren zitten. Tabé.

Bramen Plukken En Wildernis Beleven