Poep

In mijn straat heerst al geruime tijd grote opwinding over de hondenuitwerpselen die op stoep en gras een onbelemmerde doorgang verhinderen. Onze auto's staan aan die stoep en aan dat gras. Menige buur werd reeds gedwongen tot een haastige terugkeer naar kraan en wc-papier, of werd, als het niet was opgemerkt, na luttele minuten in de auto overvallen door een pregnante strontlucht.

Uiteraard is de gemeente op de hoogte gesteld van het ongerief. Dat leverde uiteenlopende gemeentelijke reacties op, die de bewoner, afhankelijk van zijn of haar karakter, tot woede, wanhoop of hysterische vrolijkheid dreven en soms alles tegelijk.
Een greep:
- Wij kunnen hier niet op controleren aangezien dit geen prioriteit heeft maar kunnen de straat wel een keer schoonmaken.
- Wij kunnen de straat niet schoonmaken aangezien alleen de hondentoiletten worden schoongemaakt maar zullen extra controleren.
- Weet u wie het is? Anders kunnen wij niets doen.
- Nee, wij zetten geen bordjes. De gemeenteraad wil niet zoveel bordjes.
- Ach mevrouw. Heel Vleuten, De Meern en Leidsche Rijn liggen bedolven onder een dikke laag poep.

In de loop der jaren werd duidelijk dat wij er alleen voorstonden en zo verschenen er stilaan in de straat uitingen van ons ongenoegen.
De meisjes verderop namen hun stoepkrijt en tekenden de stoep vol. Alle drollen werden omcirkeld en voorzien van opmerkingen en uitroepen, zoals "Wij willen hier spelen!" en "Bah! Vies!". Aan de bomen verschenen zelfgeprinte bordjes met "Hier niet poepen!".

Buurman was er heel fel op. Dag in dag uit hees hij zijn kindjes aan het nekvel in de auto, omdat ze anders tot over hun knietjes onder de stront zaten. Wij waren allemaal in verhoogde staat van paraatheid, maar buurman ging ver en schafte een systeem aan van, laat ik zeggen, geautomatiseerde waakzaamheid terwijl wij sliepen. We hadden namelijk de indruk dat er met name tijdens de late nachtelijke uren werd geproduceerd en de gemeente kon immers niets doen als wij niet wisten wie het was. Helaas werkte dit systeem niet. Er was niets op de beelden te zien.
Ondertussen leverde de staat van verruimd bewustzijn overdag slechts eenmaal een waarneming op. De buurvrouw zag met eigen ogen warempel een poepende hond met baasje. Zij trok haar stoute schoenen aan en ging naar buiten. Eenmaal buiten bleek de man al een stukje verderop te lopen. Vermoedelijk in verband met haar zeer gezegende staat dorst zij hem niet aan te spreken en zij besloot hem te volgen om te zien waar hij woonde. Baas en hondje verdwenen in een flatgebouw, we waren terug bij af, en het duo is nooit meer gesignaleerd.

Ondertussen gaat de strontproductie onverminderd voort. Favoriete plek: het paadje naar de auto van buurman. Die wordt er niet vrolijker op. Hoe vroeg we ook op zijn, er ligt alweer een nieuw baksel. En, merkwaardig, er lijkt sprake van een loslopend beest te zijn. Sporen in de sneeuw, aan het begin van dit jaar, wezen daarop. Welke malloot zet hier in alle vroegte zijn hondje buiten?
Gelukkig is het raadsel inmiddels opgelost want man heeft een waarneming gedaan. Real live poepen, naast de auto van de buurman. Het was de kat van de buurman. We zullen het zo snel mogelijk melden.

Update 7 augustus 2015: gisteren zijn ze voorgoed vertrokken. De bordjes kunnen nu wel weg.