Achteruit leven

Ik ga de deur uit naar mijn werk. Nog 1 slokje koffie. Ik gooi koffie over mijn witte broek. Nu moet ik een schone broek pakken en hierbij maak ik mijn man wakker. Ik bedenk dat de vlek er niet meer uit zal gaan als ik de broek niet dadelijk in de machine gooi dus ik pak de wasmand, verzamel witte was en loop naar boven. Ik zet de wasmachine aan. Deze geeft een knal. Er komt een kringeltje rook uit. Nu moet ik een monteur bellen. Ik trek de andere broek aan en loop naar beneden. Daar zit mijn man nurks aan de koffie. Ik ontwijk hem om een tweede koffiegolf te vermijden. Ik zet de laptop aan en zoek een monteur. Wat zit je nou op mijn laptop zegt mijn man. Ik zet een grote mond op en even later heb ik een advocaat, een hypotheekadviseur en een notaris nodig. Nu valt de stroom uit en ik ga verder op mijn smartphone. Zit je nu alweer te twitteren zegt mijn man. Ik zeg ja, maar dat gaat jou nou niks meer aan. Hij stampt de deur uit, glijdt uit in een plas koffie en breekt zijn been. Van schrik leggen we het bij, en nu moet ik een ambulance bellen, de advocaat, de hypotheekadviseur en de notaris afbestellen en een pyjama inpakken. Enfin ik kwam op mijn werk, maar wel tien jaar geleden.