“Dag zee. Wat ben je mooi.”
“Klots”
“Wat bedoel je, zee?”
“Klots”
“Zee, ik weet niet wat dat betekent. Ik raak een beetje in de war van je.”
“Dat moet je niet doen. Ik klots gewoon. Zeeën doen dat.”
“O, dus je kunt het wel.”
“Wat?”
“Landpraten. Je kunt het wel.”
“Als het moet. Soms moet het.”
“Je bent wel groot, zee. Veel groter dan ik.”
“Dat maakt toch niet uit? Daar gaat het niet om. Je bent mooi.”
“Mooi?”
“Je dijken liggen er netjes bij. Je wegen lopen van A naar B. Dat vind ik mooi. De mensen hebben dat nodig.”
“Zo heb ik het nooit bekeken. Ik vind jou mooi. Onbegrijpelijk mooi.”
“Klots”
“Zee!”
“Sorry. Dus je vindt mij mooi.”
“Ja. Je bent heel anders dan ik. Je bent van niemand. Het land is altijd van iemand. Je klotst overal tegenaan. Ik lig stil, en verroer mij niet.”
“Golf”
“Wat bedoel je daar nu weer mee.”
“Golf”
“Ik denk dat ik even opzij ga.”
“Maar je vond mij mooi.”
“Ja. Maar ik weet niet wat je betekent. Ik begrijp niet wat je met die golven bedoelt.”
“Golf”
“Zee!”
“Golf”
“Golf”
“Golf”
“Dag zee. Wat ben je mooi.”
Ik ben er stil van....
BeantwoordenVerwijderen