Hazelnootballetje

Onze hond was dol op snoepjes. Zijn favorieten waren pepermunt en hazelnootballetjes.
Dat hij van pepermuntjes hield vonden wij enorm fijn. Onze hond kon namelijk nogal uit zijn bek stinken.
Wij hadden in die jaren een Eend. Achterin zaten mijn broer en ik. Op de stang tussen onze stoelen drapeerde mijn moeder een kussen en wanneer de familie op pad ging legde de hond zich daarop.
Wanneer de hond in zijn stinkendebekkenperiode was maakte mijn vader snel een afspraak om zijn tandplak te laten verwijderen maar tot dan was de nabijheid van het beestje in de benauwde ruimte achterin, onverdraaglijk. Mijn moeder diepte dan het rolletje pepermunt op, de hond knauwelde kwispelend en mijn broer en ik waren weer voor een half uurtje gered.

De hazelnootballetjes werden thuis genuttigd. Mijn moeder was een propere vrouw en tolereerde geen chocoladevlekken op het kamerbreed tapijt. De procedure was dat mijn moeder een vuilniszak uitrolde en deze op de vloerbedekking legde. Daarna werd het hazelnootballetje op een van de hoeken gedeponeerd en de hond losgelaten. Hij posteerde zich achter het balletje en begon te likken. Omdat het balletje rond was, bewoog het zich voort. Nu komt het briljante: mijn moeder had de hond uitgelegd dat het balletje onder geen voorwaarde van de zak af mocht. Dus bij iedere hoek van de zak draaide de hond zich en vervolgde zijn weg met het balletje langs de rand van de zak. Tot het op was. Je kunt mij dus veel wijsmaken, maar niet dat een kat van dropjes houdt. Einde.

Nagekomen bericht: wij wisten dat niet, in de jaren zeventig, maar een hond is overgevoelig voor een stofje in chocolade. Geef uw hond nooit chocolade. Hij kan er dood aan gaan.