Moordspel en andere bridgeverhalen voor niet- bridgers

Toen ik begon was de bridgescene in Utrecht nogal een levendig gebeuren. Dertigers waren we, en wilde dertigers. Op vrijdagavond werd er op de tafel gedanst. Y. had elke 3 maanden een andere vriend. Op een avond werd zij geëscorteerd door een ebbenhouten figuur uit een onbekend koninkrijk in Afrika. Hij was beeldschoon en in zijn gekroesde haar droeg hij grote metalen versierselen. Ze moesten tegen Mtje, die toen tegen de 80 was denk ik. Mtje keek dat eens aan, en zei toen stralend tegen hem: "Meneer, wat ziet u er prachtig uit!" Als er ooit een sport verbroederend was dan was het wel bridgen in Utrecht in de jaren negentig. *snuift*

Het was op een avond aan een Amsterdamse gracht dat de betere bridgers zich verzamelden voor het edelste kaartspel. De bieding opent: 1 SA.
Pas, en de maat biedt 2 klaver. Voor de niet-bridger: dat is geen klaver maar vraagt naar m.n. harten en/of schoppen. Het is zo ongeveer de eerste conventie die je leert.
Goed, dus a SA pas 2 kl PANG pas pas pas. Enorme ontsteltenis nu.
Mensen beginnen naar de ramen te lopen.
Buiten tumult.
Nu een sirene.
Het geval wil dat tijdens deze biedronde buiten een moord wordt gepleegd. De pang ja. Het is niet leuk maar ik kan er niks anders van maken.
Enfin het lijk wordt meegenomen en nadat iedereen een beetje is bijgekomen wordt het spel hervat.

Jij bood 2 klaver he, zegt PANG pas. Nee, zegt links, we hebben nu allemaal gepast. Je maat speelt twee klaver. JAMAAR PANG EN DINGES TOESTAND enfin kort en goed het was gebeurd en er is twee klaver gespeeld. Denk dus na voor je biedt en leg bij twijfel je kaarten neer.

 

Ooit speelde ik met ene M.K. Gewoon omdat we geen maat hadden. Zomer. M. was geniaal maar hij deed er niks aan zeiden ze. Ik weigerde nog beleefd maar man zei complimenteus: Och Jetje dat kun je gerust doen, M. speelt met iedereen. Dankjewel schat. Dus wij aan tafel. Instructie: bied maar gewoon wat je hebt. Dus ik doe dat. Een keer die avond heb ik nog iets gepreveld van "Ik dacht ik kom maar met harten uit want... " waarop M. mij beleefd maar beslist in de reden viel met "Ik vind alles goed, zolang je maar niet met klaver komt." M. zoemde aan tafel. Hij telde niet, hij nam waar. Wie er tegenover hem zat maakte hem niet uit, dat moest nu eenmaal van de regels. M. speelde gewoon tegen drie mensen. Aan het einde van de avond tikte ik zelf de uitslagen in... Sorteer... En bovenaan stonden M. en ik met 63%. "Ja maar dáár heb ik niks mee te maken!" protesteerde ik en dat was ongelogen waar. Puur genie. Dat was het.